Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

Θεατρική παράσταση, αφιέρωμα στο Δάσκαλο - Παιδαγωγό

Θεατρική παράσταση – αφιέρωμα στο Δάσκαλο – Παιδαγωγό, αυτόν που τιμά το λειτούργημά του, που αγωνιά και παλεύει κόντρα στους καιρούς  και στα τετριμμένα, που με τη στάση του, τη γνώση και το πάθος του καταρρίπτει το μύθο της αυθεντίας, που διδάσκει αλλά και διδάσκεται. Αφιέρωμα στο δάσκαλο που κάνει τα παιδιά να αγαπήσουν τη γνώση, που τα μαθαίνει να έχουν κρίση, άποψη, που σπέρνει στο μυαλό τους την αμφισβήτηση, η οποία είναι αρχή και προϋπόθεση της γνώσης. Σ’ αυτόν που μιλά στις ψυχές των παιδιών, που τους ανοίγει τα μάτια στο άγνωστο, που  απλώνει μπροστά τους τον κόσμο της γνώσης τον μέγα, απλά χωρίς διδακτισμούς και υπερβολές! Σ’ αυτόν λοιπόν το Δάσκαλο αφιερώνουμε την θεατρική μας παράσταση!
                                         
Tζένη Σιούτη
 
 
 

 

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

Τα ΜΑΤ μπήκαν στην ΕΡΤ

                      Τα ΜΑΤ μπήκαν στην ΕΡΤ  στις 4.20 το πρωί
         καληνύχτα Κεμάλ, άραγε αυτός ο κόσμος θ' αλλάξει ποτέ;

 

του Παντελή Σιβρή
 
....από την πρώτη στιγμή που έκλεισαν με αυτό τον τρόπο την ΕΡΤ, ένοιωσα σαν να έχω πένθος. Πένθος βαθύ ανάμεικτο με οργή, με ρίζες που φτάνουν στα παιδικά μου χρόνια, ξεκινώντας φυσικά από το ραδιόφωνο και συνεχίζοντας στην τηλεόραση, πένθος για βιώματα που μου καθόρισαν τη ζωή. Για μια στιγμή αισθάνθηκα μόνος, αλλά βγαίνοντας στο δρόμο για να πάω στην Αγία Παρασκευή εκείνο το βράδυ της εντεκάτης Ιουνίου, διαπίστωσα με ανακούφιση ότι είναι κι άλλοι πάρα πολλοί οι «πενθούντες» και οι εξοργισμένοι μ’ αυτό που συνέβη.
 
Τέλη της δεκαετίας του ’60 μαθητής του δημοτικού, θυμάμαι τη μητέρα μου να συγυρίζει το σπίτι να τινάζει μαξιλάρια στο μπαλκόνι όπως γινόταν παλιά, να σφουγγαρίζει. Και ανάμεσα στις φωνές της «μην πατάς δεν έχει στεγνώσει», να ακούγονται στη διαπασών από το κρατικό ραδιόφωνο, οι πρωινές θεατρικές σειρές που έκαναν την φαντασία μου να καλπάζει. «Το σπίτι των ανέμων» με την φωνή του Βύρωνα Πάλλη στο ρόλο του δικηγόρου Λαμπίρη. Το «Μείνε κοντά μου αγαπημένη», μια ερωτική ραδιοφωνική σειρά με το μαγικό Concierto de Aranjuez  σαν μουσικό της σήμα, και άλλες πολλές σειρές με τις φωνές των σημαντικότερων  Ελλήνων ηθοποιών, που ζωντάνευαν μέσα στο μυαλό μου καταπληκτικούς κόσμους. Δεν ξεχνάω ποτέ τη ραδιοφωνική χροιά της φωνής της Μαίρης Αρώνη.
 
Λίγο αργότερα ένα μικρό τρανζιστοράκι ήταν κάθε βράδυ κρυμμένο κάτω απ’ το μαξιλάρι μου, κρυφά απ’ τους γονείς,  και απ’ αυτό μάθαινα ραδιόφωνο με  «καθηγητές» τον Γιώργο Παπαστεφάνου, τον Γιάννη Πετρίδη, τον Μίμη Πλέσσα («να μιλήσουμε για μουσική»), τη Ρηνιώ Παπανικόλα, τον συγγραφέα Δημήτρη Γιαννουκάκη και τον συνθέτη Κώστα Γιαννίδη να μιλούν για την παλιά Αθήνα της νιότης τους - και όλα αυτά τα πρόσωπα που μοιάζουν σήμερα σαν μύθοι.
 
Το Τρίτο Πρόγραμμα του Χατζιδάκι υπήρξε για μένα η χαριστική βολή. Ανάμεσα στα χιλιάδες άλλα,  απ’ τη συχνότητά του,  άκουσα το Χατζιδάκι -  ζωντανά από ένα θέατρο -να παίζει Nino Rota στο πιάνο, στη μνήμη του φίλου του συνθέτη που μόλις είχε φύγει απ’ τη ζωή.
 
Όταν μπήκα στην ΕΡΤ το φθινόπωρο του 1983 για την πρώτη μου ραδιοφωνική εκπομπή, είδα μια αντιφατική πραγματικότητα: Εκεί, από τη μια σε φώναζε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, τότε διευθυντής ραδιοφωνίας, αυτοπροσώπως να σού δείξει με υπομονή πώς να «τοποθετήσεις» τη φωνή σου στο μικρόφωνο, και από την άλλη όταν ρώταγες πού είναι το γραφείο τύπου, για να δώσεις το δελτίο της εκπομπής σου, σε παρέπεμπαν σε κάτι κυρίες πού μαζεμένες γύρω από μία σόμπα... έπλεκαν κουτσομπολεύοντας: Αυτές ήταν το γραφείο τύπου…
 
Και εδώ μπαίνουμε στο ψητό: Τί είναι η ΕΡΤ; Οι μαγικές φωνές τού ραδιοφώνου,  οι σπουδαίες τηλεοπτικές σειρές, τα τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ και η αντικειμενική ενημέρωση (όταν είναι τέτοια ),  η μια δημοσιοϋπαλληλική ρουτίνα γνώριμη κάθε δημόσιας υπηρεσίας; «Όλα πατρίδα μας. Κι’ αυτά και εκείνα», απαντάμε λογικά.
 
Κανείς δεν είπε ποτέ ότι η ΕΡΤ δεν ήθελε αλλαγές σημαντικές. Αλλαγές όμως όχι αποκεφαλισμό και καταστροφή. Γιατί καταστρέφοντας την δεν κλείνεις απλά μια  δημόσια υπηρεσία με όλα τα επακόλουθα. Σκοτώνεις τις αναμνήσεις μας, τα παιδικά μας χρόνια, κόβεται η συνέχεια της ζωής. Προκαλείς συλλογικό πένθος. Και  αυτό  το πληρώνουμε όλοι όσοι νοιαζόμαστε για την ΕΡΤ, αλλά θα το πληρώσεις και εσύ πού την έκλεισες σαν να κλείνεις το θερμοσίφωνα στο σπίτι σου.
 
Γράφω αυτό το κείμενο, έχοντας στο νου μου εκείνους τους ανθρώπους στην ΕΡΤ, πού βρήκαν το κουράγιο να ΜΗΝ αναζητήσουν τη σιγουριά της «Δημόσιας Τηλεόρασης», αλλά να μείνουν εκεί μέσα απλήρωτοι και επί ξύλου κρεμάμενοι, λειτουργώντας μια ραδιοφωνία και τηλεόραση τόσο υποδειγματικά,  όσο δεν λειτουργούσε ποτέ. Δεν πρέπει το παράδειγμά τους να μας αφήσει ασυγκίνητους. Δεν μιλάμε εδώ για τα συμφέροντα κάποιων συνδικαλιστών, μιλάμε για τον αγώνα της ζωής απέναντι στο σκοτάδι.   
 
Σε ανθρώπινους όρους, η σχέση που έχουμε κάποιοι Έλληνες με την ΕΡΤ, μοιάζει σαν την σχέση με μια γοητευτική γυναίκα, που την είχαμε αλλά δεν της δώσαμε την προσοχή που της άξιζε, γι’ αυτό την χάσαμε, και την ώρα που την χάναμε συνειδητοποιήσαμε πως ήταν η γυναίκα της ζωής μας... Μπορούμε να την ξαναφέρουμε πίσω; Μόνο αν αλλάξουμε εμείς βαθιά μέσα μας ίσως υπάρχει μία ελπίδα... Και  η ελπίδα, όπως ξέρουμε, πεθαίνει πάντα τελευταία...

 

 

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

το 2ο Γυμνάσιο Ηλιούπολης

με την ευκαιρία του εορτασμού της 73ης επετείου
του ΟΧΙ και του αντιφασιστικού αγώνα του ελληνικού λαού

σας προσκαλεί στη θεατρική παράσταση

“απλά μαθήματα ιστορίας”


την Παρασκευή  25 Οκτωβρίου 2013, στις 9.00 πμ
στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του σχολείου μας
Μεσσηνίας και Κεφαλληνίας

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

πανεκπαιδευτικό - αντιφασιστικό συλλαλητήριο στην Ηλιούπολη

Πολύ μεγάλο, για τα δεδομένα της πόλης μας, ήταν το σαββατιάτικο πανεκπαιδευτικό - αντιφασιστικό συλλαλητήριο που συνδιοργανώθηκε από την Ζ΄ ΕΛΜΕ, το σύλλογο εκπαιδευτικών ΠΕ “Μ. Παπαμαύρος”, την Ένωση συλλόγων γονέων και κηδεμόνων Ηλιούπολης και το σωματείο εργαζομένων του δήμου μας. Εκπαιδευτικοί, γονείς, μαθητές, φοιτητές και πλήθος εργαζομένων διαδήλωσαν, με αφορμή τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από χρυσαυγίτη, κατά του φασισμού, αλλά και κατά των κυβερνητικών μέτρων που αποδομούν το χαρακτήρα του δημόσιου σχολείου.









Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στην Ηλιούπολη 21 Σεπτέμβρη 12 το μεσημέρι, στην πλατεία Κανάρια

«Κατέστη  φανερόν ότι οι σκοποί οι επιδιωκόμενοι από τους διευθύνοντας την απεργιακήν  κίνησιν,  είναι  πολιτικοί, ανατρεπτικοί. Η κυβέρνησις δεν θα εμποδίση βεβαίως το δικαίωμα της  απεργίας από  εκείνους οι οποίοι το έχουν, αλλά δε θα επιτρέψη διατάρραξιν της  τάξεως.

Όσοι  το επιχειρήσουν, θα συναντήσουν το κράτος του νόμου».

(Ιωάννης  Μεταξάς, Μάης του 1936)



Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

δε θα περάσει ο φασισμός

Μαυροντυμένοι απόψε, φίλοι ωχροί,
ελάτε στο δικό μου περιβόλι,
μ' έναν παλμό το βράδυ το βαρύ
για να το ζήσουμ' όλοι.


Από τα σπίτια που είναι σα βουβά,
κι ας μίλησαν τη γλώσσα του θανάτου,
με φρίκη το φεγγάρι αποτραβά
τ' ασημοδάχτυλά του.


Κώστας Καρυωτάκης  1896-1928





συλλαλητήριο 18 Σεπτέμβρη: τι πλήθος, τι πάθος!

«Αλλάξτε την μοίρα σας»
Φώτης Αγγουλές   1911-1964

…άβουλος μη σταθείς στιγμή μπρος στη ζωής τη στράτα…
… Τίποτα- Τίποτα σε εσάς δεν έχουν δώσει
Όσοι σοφοί κι αν πέρασαν και παντογνώστες και μεγάλοι.
Ποιον περιμένετε να έρθει; Ποιον καρτερείτε να σας σώσει;
Εσείς οι ίδιοι, με τα χέρια σας
Με το μυαλό σας, με την πράξη,
αν δεν αλλάξετε τη μοίρα σας,
ποτέ της δεν θα αλλάξει….







Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Απεργούμε για το δημόσιο σχολείο, για τους μαθητές μας, για την τιμή και την αξιοπρέπειά μας


Τον δάσκαλο, τον δάσκαλο
αυτόν τον σαρδανάπαλο
να μου τον φέρετε στο στρώμα
που λέει στους χουσμεκιάρηδες
που λέει στους μεσιακάρηδες
ότι δικό τους είν’ το χώμα.

Τον δάσκαλο, τον δάσκαλο
αυτόν τον σαρδανάπαλο
να σταματήσει πια να δασκαλεύει
με λόγια σαν και τούτα της φωτιάς
πως όποιος για το δίκιο δεν παλεύει
θα ζει και θα πεθαίνει σα ραγιάς.

Τον δάσκαλο, τον δάσκαλο
αυτόν τον σαρδανάπαλο
που κατσαπλιάδες έχει γύρω,
παράδες θα γεμίσετε
το στόμα αν του κλείσετε
που τάζει στου κολίγους κλήρο.

Τον δάσκαλο, τον δάσκαλο
αυτόν τον σαρδανάπαλο
να σταματήσει πια να δασκαλεύει
με λόγια σαν και τούτα της φωτιάς
πως όποιος για το δίκιο δεν παλεύει
θα ζει και θα πεθαίνει σα ραγιάς.

Κώστας Βίρβος

Όλοι στα Προπύλαια τη Δευτέρα 16/9



Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ ...

Λίγες μέρες πριν το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς 2013-2014 κάνει τα πρώτα του δειλά βήματα αυτό το ιστολόγιο. Δεν είναι μόνο το θέμα της μικρής, σχετικά, εξοικείωσης με αυτό το μέσο επικοινωνίας και πληροφόρησης. Αυτό θα ξεπεραστεί γρήγορα, πιστεύω. Αυτό που φορτώνει βαρίδια, όμως, την κάθε νέα προσπάθεια είναι αυτό το βαρύ πέπλο της διάλυσης της εκπαίδευσης, που προιωνίζουν τα νέα μέτρα. Και η πεποίθηση ότι οδεύει σε πλήρη συρρίκωνση το όποιο «παιδευτικό» περιεχόμενο είχε απομείνει σε αυτήν. Από προηγούμενα μέτρα άλλων «φωστήρων». Αλλά και από, ας μην κρυβόμαστε, τις δικές μας (των εκπαιδευτικών) ανεπάρκειες και ολιγωρίες.  

Από αυτή την άποψη, το ιστολόγιο αυτό δεν αναταποκρίνεται, απλά, σε μια ανάγκη προσωπικής έκφρασης και αντίστασης στο ζοφερό κλίμα των ημερών και στην αβεβαιότητα που κυριαρχεί για το αύριο. Πρόθεσή μου είναι να αποτελέσει και μια μικρή συμβολή στην ανάδειξη συλλογικών προσπαθειών, που κατοχυρώνουν και τον ουσιαστικό ρόλο του εκπαιδευτικού και το βαθύτερο περιεχόμενο της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Και πρώτα απ’ όλα εκείνων των δραστηριοτήτων, που έχουν στο επίκεντρό τους τα βασικά «υποκείμενα» αυτής της διαδικασίας, τους μαθητές.

Αρχή γίνεται με την ταξινόμηση και την αρχειοθέτηση ενός πλούσιου υλικού από πολιτιστικές και περιβαλλοντικές δραστηριότητες του 2ου Γυμνασίου Ηλιούπολης, στις οποίες είχα άμεση «εμπλοκή», από την περίοδο 2005-2006, που βρέθηκα να υπηρετώ σε αυτό το σχολείο, σαν καθηγήτρια Γερμανικής γλώσσας. Το ιστολόγιο θα συνεχίσει να εμπλουτίζεται με υλικό από τις όποιες νέες δραστηριότητες -άγνωστο ακόμη από ποια θέση και κάτω από ποιες συνθήκες- μαζί με επίκαιρα σχόλια και πληροφόρηση για τα όσα θα συμβαίνουν στη μικρή μας κοινότητα (του σχολείου) ή στην ευρύτερη (της εκπαίδευσης).

Σε όσους-ες προσδοκούν να μας δουν παραδομένους, είμαστε πιστεύω πολλοί εκείνοι-ες που τους απαντάμε: είμαστε ακόμα ζωντανοί, στη σκηνή …

Τζένη Σιούτη



Ramon Casas i Pere Romeu en un tandem (1897)
Ramon Casas (Barcelona, 1866 - 1932)