Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

 
Καλή χρονιά!
 
 

Το μικρό αφισάκι
 
Ένα μικρό αφισάκι σε μέγεθος Α3 είναι, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο! Το κολλήσαμε θυμάμαι έξω από το σπίτι μας, στην κολώνα, μισό χρόνο πριν, παραμονές του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου. «Αντιστεκόμαστε έλεγε, δεν υποκύπτουμε στους εκβιασμούς ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ. Στέλνουμε ηχηρό ΟΧΙ στα σχέδια ξένων και ντόπιων κερδοσκόπων και τοκογλύφων»! Το κολλήσαμε καλά γύρω-γύρω, φοβόμαστε μη το πειράξουν και έτσι βάλαμε όλη την μαεστρία μας…
Δεν το πείραξε κανείς, δεν μπορούσαμε άλλωστε να μαντέψουμε ότι αυτό το αφισάκι θα αντιπροσώπευε τη σημαντική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, το μυθικό ΟΧΙ του 61,31%, εν μέσω εκβιασμών, κλειστών τραπεζών και μαζικής ψυχολογικής και οικονομικής τρομοκρατίας, της οποίας το χορό έσερναν πρωτίστως τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια!
Για την ιστορική του σημασία, για τη σημειολογία του γράφτηκαν και θα γραφτούν και στο μέλλον πολλά, δεν φιλοδοξώ να κάνω κάποια βαθυστόχαστη ανάλυση.
Όμως σήμερα καθώς πήγαινα προς την πόρτα του σπιτιού μου, έπεσε το μάτι μου στην κολώνα, είδα το αφισάκι να στέκει εκεί, απείραχτο, ήταν σαν να μου μιλούσε… Μοιραία το μυαλό και η θύμησή μου γύρισε σε κείνες τις μέρες.  Ίσως να φταίει η μελαγχολία που συνοδεύει πάντα αυτές τις μέρες, ίσως η τάση για ανασκόπηση και αναστοχασμό που συνοδεύει πάντα το κατευόδιο του χρόνου που φεύγει…
Το αφισάκι, μου υπενθύμισε  τα γεγονότα που ακολούθησαν, τη διάψευση της ελπίδας, τη μεγάλη κωλοτούμπα ή την αποκάλυψη της γύμνιας, την απόλυτη υποχώρηση και το τρίτο μνημόνιο μιας κυβέρνησης που βαυκαλίζονταν ότι ποιούσε αριστερή πολιτική και που τελικά πέρασε εκείνα ακριβώς τα μέτρα που δεν μπορούσε καμιά άλλη κυβέρνηση να περάσει. Τα μέτρα που έβαλαν ταφόπλακα σε κάθε ελπίδα και κάθε προσδοκία για τη σωτηρία αυτού του τόπου.
Ταυτόχρονα όμως αυτό το αφισάκι, που δεν το έλιωσε η βροχή, ούτε παραδόξως το ξεθώριασε ο ήλιος του καλοκαιριού είναι εκεί στη θέση του και αποτελεί μέρος της περηφάνιας μου και της περηφάνιας πολλών άλλων συντρόφων και συνοδοιπόρων. Είναι σημάδι ενός πείσματος επίμονων και αταλάντευτων αριστερών ανθρώπων, που δεν κιοτεύουν, δεν κάνουν πίσω, δεν τα παρατούν εύκολα. Όχι, δεν είναι από ιδεοληψία αυτά τα λόγια, αντίθετα η ζωή επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά,  πολύ οδυνηρά, πως οι ανατροπές έρχονται μόνο από τα κάτω και για να επιτύχουν πρέπει να είναι σαρωτικές, ασυμβίβαστες, τολμηρές και αυτό συμβαίνει μόνο όταν ο λαός παίρνει την τύχη στα χέρια του. Με αναθέσεις και μάλιστα εκ του ασφαλούς, τίποτα δεν αλλάζει.
Το αφισάκι μοιάζει σα να μου χαμογελά γλυκόπικρα, του ξετσαλακώνω τις άκρες, κάνω να φύγω  και … παίρνω όρκο,  πως το  άκουσα να  σιγοψιθυρίζει τα λόγια του μεγάλου ποιητή:
Άλλαξε τον κόσμο: το ’χει ανάγκη…
 
Χρειάζονται πολλά, τον κόσμο για ν’ αλλάξεις:
Οργή κι επιμονή. Γνώση κι αγανάχτηση.
Γρήγορη απόφαση, στόχαση βαθιά.
Ψυχρή υπομονή, κι ατέλειωτη καρτερία.
Κατανόηση της λεπτομέρειας και κατανόηση του συνόλου.
Μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώς
την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε.
 
Bertolt Brecht: απόσπασμα από το θεατρικό του έργο
 «Η απόφαση» (1930)


Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015

 
Φωτογραφίες από τη θεατρική παράσταση του 2ου Γυμνασίου Ηλιούπολης με τίτλο: «Α. Παπαδιαμάντης, το μοιρολόγι της φώκιας» &  «Μ. Νταρουίς, το φαινόμενο της πεταλούδας». Μια ξεχωριστή θεατρική μάζωξη ανθρωπιάς, αλληλεγγύης και προβληματισμού.
 
Χριστέ στη γέννησή σου
  φύλαξε, τα εξ ανατολών μωρουδέλια
   δος αυτοίς τον άρτον τον επιούσιον
      και μία στεγνή κλίνη Χριστέ μου,
                                              μία στεγνή κλίνη!
 
 
 
 






Την παράσταση τίμησαν με την παρουσία τους:
ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος
 


 ο Mustafa Battichi εκ μέρους της Παλαιστινιακής Πρεσβείας
 
 
 η πρώην υπουργός ΥΠΟΙΚ Νάντια Βαλαβάνη
 



Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2015

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2015

 
Στην αγαπημένη φίλη της νιότης μου που έχασα ξαφνικά......
 
 
Mα ήταν αγέρας κι έφυγε κορυδαλλός κι εχάθη
 Ήταν του Mάη το πρόσωπο του φεγγαριού η ασπράδα
 Ένα περπάτημα ελαφρύ σα σκίρτημα του κάμπου
 Ένα φιλί της θάλασσας της αφροστολισμένης.....
Νίκος Γκάτσος,  Aμοργός


Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015

 
 Όποιος στερεί από ένα παιδί τη χαρά της ζωής, τότε αυτός, όποιος και να είναι, είναι υπόλογος απέναντι σε όλη την ανθρωπότητα
 

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2015

θεατρική παράσταση στο σχολείο μας
 
 

Η παράσταση μας εντάσσεται στο πλαίσιο του πολιτιστικού μας προγράμματος με τίτλο δανεισμένο από τα λόγια του Bertolt Brecht: «ο άνθρωπος να βοηθάει τον άνθρωπο», ένα παιδαγωγικό – πολιτιστικό πρόγραμμα για τον πόλεμο και την προσφυγιά.
 
Επιδίωξή μας είναι να κατανοήσουν οι μαθητές μας ότι οι διαφορές εμπλουτίζουν και διευρύνουν τη ζωή και ότι υπάρχει ανάγκη για αμοιβαίο σεβασµό και ανοχή. Να αναπτύξουν την ενσυναίσθηση για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι άνθρωποι που ...αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Να μάθουν, να νιώσουν, να συγκινηθούν, να ξεφοβηθούν.
 
Η παράστασή αυτή αποτελεί για μας μια διπλή πρόκληση. Αφενός να ανιχνεύσουν τα παιδιά μια λογοτεχνία (Α. Παπαδιαμάντης) ιδιαίτερα απαιτητική, γλωσσικά αλλά και εννοιολογικά, μια λογοτεχνία της ψυχής και να προσπαθήσουν, στον λίγο χρόνο που διαθέταμε είναι αλήθεια, να την δραματοποιήσουν. Αφετέρου να γνωρίσουν έναν τεράστιο Άραβα – Παλαιστίνιο ποιητή, τον Μαχμούντ Νταρουίς και να έρθουν έτσι σε επαφή με έναν άλλο πολιτισμό, άγνωστο για τους πολλούς στη χώρα μας. Αν θα τα καταφέρουμε θα δείξει ο χρόνος. Εμείς πάντως το προσπαθούμε!
 
Tζένη Σιούτη