The Book Thief / Η Κλέφτρα των Βιβλίων (2014) - Trailer HD Greek Subs

Ας δώσουμε στα παιδιά όσο περισσότερες λέξεις μπορούμε, ας
τα μάθουμε να τις ξετρυπώνουν και…. ίσως κάποια μέρα γίνει ο κόσμος μας καλύτερος…

Καλή χρονιά σε όλους μας!

Γράμμα στην Αχέντ Ταμίμι

Αχέντ Ταμίμι, βλέμμα περήφανο, ύφος ανυπότακτο και συνάμα αρχοντικό, μαλλιά καστανόξανθα σαν ορμητικός χείμαρρος! Παιδί της παλαιστινιακής αντίστασης, παιδί της τρίτης Ιντιφάντα.

Σε θυμάμαι να δαγκώνεις το χέρι του ισραηλινού φαντάρου, μια σταλιά κοριτσάκι, με θάρρος περισσό ή πάλι να σπρώχνεις τους φαντάρους – κατακτητές και να υψώνεις απειλητικά την μικρή γροθιά σου. Σε θαύμασα τότε και σκέφτηκα πως τα παιδιά στον τόπο σου μεγαλώνουν πρώιμα, εξαιτίας των ακραίων συνθηκών που βιώνουν. Τα χρόνια πέρασαν παιδί μου, επέτρεψέ μου να σε αποκαλώ έτσι, κι εσύ μεγάλωσες, έφτασες πια τα 16. Όμως τίποτα δεν άλλαξε στην ζωή σου και στη ζωή του τόπου σου. Η κατοχή όλο και σκληραίνει, ο λαός σου όλο και πιο πολύ υποφέρει, η διεθνής κοινότητα όλο και περισσότερο αδιαφορεί.  Ξέρεις αυτό που θαυμάζω ίσως περισσότερο σε σας τους Παλαιστίνιους είναι η υπομονή σας, το πείσμα και η αισιοδοξία σας!

Βλέπω το video από την προσαγωγή σου στο ισραηλινό στρατιωτικό δικαστήριο, ο τρόπος που κοιτάς, η ηρεμία σου και αυτό το χαμόγελό σου! Κουβαλάς πολύ μεγάλο φορτίο στις νεανικές σου πλάτες παιδί μου, στο πρόσωπό σου βλέπει κανείς την ιστορία της πολύπαθης Παλαιστίνης, έχεις πάρει την σκυτάλη της αντίστασης και του αγώνα από τους παλαιότερους αγωνιστές συμπατριώτες σου, ο τόπος σας βρίθει άλλωστε από φλογερούς αγωνιστές. Το πρόσωπό σου μας θυμίζει όλους αυτούς που χάθηκαν, αλλά κι αυτούς που αγωνίστηκαν και συνεχίζουν να αγωνίζονται, αυτούς που «μεγάλωσαν» πια και τους τρώει ο καημός της κατοχής. Παίρνεις την σκυτάλη από όλους εκείνους τους επώνυμους, αλλά κυρίως τους άλλους, τους ανώνυμους, άνδρες, γυναίκες και παιδιά που δίνουν κυριολεκτικά καθημερινά τις μικρές και μεγάλες, προσωπικές και συλλογικές μάχες απέναντι στον σιωνισμό. Στο πρόσωπό σου βλέπω ένα μικρό αγόρι, χρόνια πίσω, που κάνει ολόκληρο παραπλανητικό ταξίδι με τα πόδια για να συναντήσει τον «παράνομο» παππού του ή κάποιο άλλο αγόρι συνομήλικό σου να παλεύει σαν λιοντάρι στα ισραηλινά κάτεργα, αρνούμενο να δει την μάνα του για να την γλιτώσει από την εξευτελιστική διαδικασία που προηγείται του επισκεπτηρίου. Στο πρόσωπό σου βλέπω τα πρόσωπα των ανώνυμων γυναικών της Παλαιστίνης που χάνουν τα πάντα, πρωτίστως τα παιδιά τους και όμως βρίσκουν το κουράγιο και συνεχίζουν.

Ο αγώνας σου να ξέρεις «σπάει» την χωρική ασυνέχεια, υπερβαίνει τα σύνορα, γίνεται οικουμενικός, ταυτίζεται με τον αγώνα κάθε καταπιεσμένου ανθρώπου, όπου γης. Νιώθω να σου γνέφουν καταφατικά, όλα τα πάμφτωχα παιδιά του τρίτου κόσμου που βιώνουν τον σύγχρονο μεσαίωνα της εκμετάλλευσης και της παιδικής εργασίας, όλα τα προσφυγόπουλα που ονειρεύονται ένα μόνιμο τόπο και ένα σπίτι με μια μάντρα που θα οριοθετεί την αξιοπρέπεια  και την ζωή τους. Νιώθω πως σου χαμογελούν όλοι οι εξεγερμένοι του Σοβέτο, ενάντια στο απαρτχάιντ, σου χαμογελάει η Άννα Φρανκ και όλοι όσοι αντιστάθηκαν στον φασισμό και το ναζισμό, όλοι οι εβραίοι πολίτες που εξαφανίστηκαν στο πλαίσιο της «τελικής λύσης» στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, του Άουσβιτς, του Μπέλζεκ, του Μπούχενβαλντ και τόσων άλλων, γιατί αυτοί γνώρισαν από πρώτο χέρι τι εστί φασισμός και ναζισμός, κι ας είναι οι επίγονοί τους σήμερα οι δικοί σου διώκτες, ας έγιναν τα θύματα, θύτες. Η δική σου ύπαρξη, ο αγώνας του λαού σου έρχεται και μας υπενθυμίζει το κατασκότεινο πρόσωπο του φασισμού, αλλά και την ηρωική στάση ενός λαού για ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση. 2017 χρόνια μετά εκεί κάτω το ισραηλινό απαρτχάιντ εξακολουθεί και σταυρώνει ανθρώπους.

Ξέρω ότι ονειρεύεσαι μια άλλη ζωή, πως θα ήθελες μια κανονικότητα σε μια ελεύθερη πατρίδα, να σπουδάσεις, να ερωτευτείς, να ζήσεις μια ελεύθερη ζωή. Φυσιολογικά πράγματα που όμως στην περίπτωσή σου μοιάζουν κάτι παραπάνω από «όνειρο θερινής νύχτας». Θέλω να ξέρεις πως δεν είσαι μόνη σου, πως υπάρχουν ακόμα πολλοί «ρομαντικοί» σε αυτόν τον κόσμο που σε υποστηρίζουν. Έχεις την ηλικία των μαθητών μου, θα μπορούσες κάλλιστα να ήσουν μαθήτριά μου. Θα μιλήσω για σένα στους μαθητές μου, θα τους δείξω την φωτογραφία σου, να σε γνωρίσουν, να μάθουν για σένα. Θα τους μιλήσω για μια ακόμη φορά για την Παλαιστίνη. Ξέρεις αισθάνομαι περήφανη που το σχολείο μου και η σχολική μας κοινότητα έχει σταθεί όλα αυτά τα χρόνια στο πλάι του παλαιστινιακού λαού, δείχνοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη της. Αυτή η παράδοση, να είσαι βέβαιη πως θα συνεχιστεί.

Άχεντ Ταμίμι, μικρή μου, προστάτεψε τον εαυτό σου. Ο αγώνας σου είναι και δικός μας αγώνας και θα είναι  νικηφόρος, γιατί…

Ποιος έχει τέτοια δύναμη ώστε ν’ απαγορεύσει

στον άνεμο να μη περνά από τις χαραμάδες,

στ’ αηδόνι να μη τραγουδά στο ξόδεμα της νύχτας,

 στο όνειρο να μη πιαστεί στο βλέφαρο της κόρης.

Τα δεκαέξι χρόνια σου που άνοιξη τα λένε

θ’ αστράψουν θα βροντήξουνε αντάρα θα γεννούνε

Ποιός θα σταθεί στο διάβα τους ποιός θα τα εμποδίσει

τον ήλιο να αγγίξουνε  να βάλουν τα καλά τους

Λευτεριά στην Αχέντ Ταμίμι!

Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

Αθήνα, 27 Δεκέμβρη 2018

Τζένη Σιούτη

Η πολιτιστική ομάδα του σχολείου μας στο ραδιόφωνο 

Δύο ραδιοφωνικές εκπομπές αφιερώθηκαν στην πολιτιστική ομάδα του σχολείου μας, με την ευκαιρία της βράβευσης στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης της ταινίας μικρού μήκους που παρήγαγε η ομάδα με τίτλο: «Ικέτιδες του χθες, του σήμερα ικέτες».

Συγκεκριμένα:

•    στις 5 Δεκεμβρίου στον ραδιοφωνικό σταθμό «105,5 στο κόκκινο», στην ωριαία εκπομπή «Εδώδιμα και αποικιακά» με τον Αλέξη Βάκη.
•     στις 11 Δεκεμβρίου στον διαδικτυακό ραδιοφωνικό σταθμό του Δήμου Ηλιούπολης, στην εκπομπή «για την Ηλιούπολη… Συλλογικά» με την Βάσω Κοτσάλου.

Οι μαθητές/τριές μας τραγούδησαν ζωντανά στο στούντιο τα τραγούδια της προσφυγιάς, μίλησαν για την ταινία, για τις δράσεις  της ομάδας, για τις εμπειρίες τους και τα συναισθήματά τους, για τα μελλοντικά μας εγχειρήματα.

Για την πολιτιστική ομάδα

Τζένη Σιούτη

Μπορείτε να ακούσετε τις εκπομπές στις παρακάτω διευθύνσεις:

https://www.mixcloud.com/sunshinewebradio/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AC-11-12-2017/

http://www.stokokkino.gr/archive.php

«Ικέτιδες του χθες, του σήμερα Ικέτες»

Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, νεανικό πλάνο EUFORIA

Βραβείο «Εξαιρετικής καλλιτεχνικής δημιουργίας, ποιητικής και δραματουργικής έκφρασης».

Η πολιτιστική μας ομάδα τα κατάφερε!  Επιστρέφουμε από τη Θεσσαλονίκη κατάκοποι, αλλά και έτοιμοι για νέες περιπέτειες. Στις αποσκευές μας έχουμε το βραβείο  «Εξαιρετικής καλλιτεχνικής δημιουργίας, ποιητικής και δραματουργικής έκφρασης» και το ζεστό χειροκρότημα του νεανικού κοινού, που παρακολούθησε τις προβολές των μαθητικών ταινιών του νεανικού τμήματος του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Μεγάλες στιγμές κεφιού και ζωντάνιας από τα αστέρια της πολιτιστικής μας ομάδας και στο αποχαιρετιστήριο πάρτι που ακολούθησε στο Μουσείο Κινηματογράφου. Το ταινιάκι μας έκανε τα πρώτα του βήματα και ετοιμάζεται να ξεπορτίσει για άλλες πιο αλαργινές αίθουσες. Απεριόριστες ευχαριστίες στα παιδιά της πολιτιστικής ομάδας, στον σκηνοθέτη Γιώργο Μπακάλη και σε όσους βοήθησαν ηθικά και υλικά, ιδιαιτέρως τον Δήμο Ηλιούπολης. Εννοείται ότι δεν υπάρχουν λόγια για όσους βρήκαν έστω και ένα λόγο για να βρεθούν δίπλα μας στην Θεσσαλονίκη. Αγαπημένοι φίλοι από την Αθήνα και την Ήπειρο ως τα ανυπότακτα βουνά της Χαλκιδικής. Μια ακόμη χρονιά της πολιτιστικής μας ομάδας έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο. Τί καλύτερο για να ξεκινήσουμε τη φετινή μας περιπέτεια!

                          

2o Γυμνάσιο Ηλιούπολης «Την εικόνα σου σεβάστηκα»

Θεατρική παράσταση για την εξέγερση του Πολυτεχνείου

"Την εικόνα σου σεβάστηκα"

Ήταν όλα τους υπέροχα!

25 Νοέμβρη 2017

 58ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Νεανικό πλάνο 

διακρατική συνεργασία ΕUFORIA

«Ικέτιδες του χθες, του σήμερα Ικέτες»

Θεσσαλονίκη ερχόμαστε!

Στη διάρκεια του 58ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στο τμήμα Νεανική Οθόνη θα πραγματοποιηθεί ειδικό αφιέρωμα για το Student Film Project, με τίτλο Ντοκιμαντέρ από τα παιδιά, όπου θα απονεμηθεί βραβείο για το καλύτερο ντοκιμαντέρ.

Πολυτεχνείο 

44 χρόνια μετά...

Θεατρική παράσταση μνήμης

«Την εικόνα σου σεβάστηκα»

Έτοιμα τα σκηνικά μας

Ξεκίνησαν τα παιδιά για το Πολυτεχνείο με σίγουρο και σταθερό βήμα, με  αποφασιστικό βλέμμα

και σφιγμένα από την υπερένταση χείλια. Κι έσμιξαν με τους άλλους   αποφασισμένους και πολυάριθμους καταληψίες. Και ο λόγος και η στάση τους ήταν γροθιά ενάντια στο φασισμό.

Και μείναν εκεί, σ’ εκείνο το αλωνάκι της εξέγερσης μέχρι το τέλος.

Ανατάχθηκαν και καθαγιάστηκαν, μετάλαβαν από τα άχραντα των αχράντων  του κοινού και

όμορφου αγώνα για το τρανό και για το δίκιο.  Έζησαν εμπειρίες πρωτόγνωρες, στην πρώτη

κιόλας νιότη τους, που τις κρατήσαν σαν κρυμμένα τιμαλφή, ιερή παρακαταθήκη για την

υπόλοιπη ζωή τους.....

από τα κείμενα της παράστασής μας 

Η πρώτη μας εκδήλωση ως πολιτιστική ομάδα για φέτος

εκδήλωση για την 77η επέτειο της 28ης Οκτωβρίου

 και του μεγάλου αντιφασιστικού ΟΧΙ

Συμπληρώνονται φέτος 77 χρόνια από το μεγαλειώδες «Όχι» του ελληνικού λαού στον φασίστα εισβολέα. Ένα «Όχι» που ο ανθός του τόπου το έγραψε με το αίμα του στην Πίνδο και αμέσως μετά στην ναζιστική κατοχή με το ΕΛΑΣίτικο ντουφέκι στα βουνά της χώρας, με την ΕΑΜική Αντίσταση και το ΕΠΟΝίτικο χωνί σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Σήμερα, 77 χρόνια μετά, η Ελλάδα, που κατ’ αναλογία του πληθυσμού της πλήρωσε στο φίδι του ναζισμού  μεγάλο τίμημα σε ανθρώπινες ζωές, που η καταστροφή της από το πέρασμα των βαρβάρων υπήρξε ολοκληρωτική, γιορτάζει το «Όχι»: μ’ ένα δάκρυ, μια σταγόνα μνήμης, μια ανεπαίσθητη ψηλάφηση της πρόσφατης ιστορίας μας, έναν ελάχιστο φόρο τιμής και μια υπόσχεση: ότι δεν ξεχνάμε τα μαρτυρικά χωριά της Ελλάδας…

Κομμένο, Καλάβρυτα, Δίστομο, Βιάννος,, Λιγγιάδες, Χορτιάτης, Κάνδανος, Καισαριανή, Καλογρέζα, Κοκκινιά, Βύρωνας…

Ποίημα

Τα σπίτια που είχα μου τα πήραν. Έτυχε

να ᾿ναι τα χρόνια δίσεχτα, πόλεμοι χαλασμοὶ ξενιτεμοὶ.

Κάποτε ο κυνηγὸς βρίσκει τα διαβατάρικα πουλιὰ

κάποτε δεν τα βρίσκει- το κυνήγι

ήταν καλὸ στα χρόνια μου, πήραν πολλοὺς τα σκάγια-

οι άλλοι γυρίζουν ή τρελαίνουνται στα καταφύγια.

Μη μου μιλάς για τ᾿ αηδόνι μήτε για τον κορυδαλλὸ

δεν ξέρω πολλὰ πράγματα απὸ σπίτια

ξέρω πως έχουν τη φυλή τους, τίποτε άλλο.

Δεν ξέρω πολλὰ πράγματα απὸ σπίτια,

θυμάμαι τη χαρά τους και τη λύπη τους

Ξέρεις τα σπίτια πεισματώνουν εύκολα, σαν τα γυμνώσεις.

Γιώργος Σεφέρης -  Κίχλη

Συναυλία πολιτιστικής ομάδας

Συγκίνηση!
Ήταν όλες-όλοι τους υπέροχες-οι

Κατεβάζουμε αυλαία -για φέτος- και το γλεντάμε

Η ταινία μας «Ικέτιδες του χθες, του σήμερα Ικέτες» είναι έτοιμη! Τα τραγούδια μας τα έχουμε προβάρει αρκετές φορές, οπότε… ετοιμοπόλεμοι όπως πάντα, σας προσκαλούμε την Παρασκευή 9 Ιουνίου 2017, στις 9 το βράδυ στο σχολείο για να κλείσουμε ζεστά και παρεΐστικα την χρονιά που πέρασε. Διευκρίνιση: Στην εκδήλωσή μας θα προβληθεί μια πρόχειρη κόπια της ταινίας. Η ταινία στην ολοκληρωμένη της μορφή θα πρωτοπαρουσιαστεί τον Νοέμβρη στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. 

Το λεύκωμα της πολιτιστικής ομάδας μας

Η δουλειά της Πολιτιστικής Ομάδας μας αποτυπωμένη σε ένα φωτογραφικό και όχι μόνο λεύκωμα. Και του χρόνου να είμαστε καλά!

Λεύκωμα Της Πολιτιστικής Ομάδας του 2ου Γυμνασίου Ηλιούπολης

Διατροφικές συνήθειες 

&

φανταστικό μενού στα γερμανο-ελληνικά

το project των τμημάτων Β1 ΚΑΙ Β2 

Μπορείτε να δείτε το project στην παρακάτω διεύθυνση:

https://www.scribd.com/document/349357385/%CE%9C%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CE%922-pdf

Τρώγοντας έρχεται η όρεξη

&

στην μάθηση της ξένης γλώσσας

Το project των παιδιών στη Β΄ Γυμνασίου

Το project των παιδιών στη Β΄ Γυμνασίου, στο πλαίσιο του μαθήματος ήταν χορταστικό, απολαυστικό! 

Για όποιον θέλει να διαβάσει το φυλλάδιο εδώ: 

 https://www.scribd.com/document/349348745/%CE%B2-3-%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CE%BA%CF%89%CE%BC%CE%B1-pdf

Βertolt Brecht: Το τραγούδι της ανεπάρκειας του ανθρώπινου μόχθου

Βertolt Brecht: Lied von der Unzulänglichkeit menschlichen Strebens

Το video διαμορφώθηκε για τις ανάγκες του μαθήματος των Γερμανικών στην Γ΄ Γυμνασίου. Το τραγούδι του Μπρεχτ, το οποίο στο video τραγουδάει ο ίδιος ο μεγάλος Γερμανός δραματουργός,  διδάχθηκε διεξοδικά μέσα στην τάξη. 

Ο άνθρωπος δεν είναι καθόλου καλός

γι αυτό σκούντα τον λιγάκι

τον σκούντηξες λιγάκι

τότε ίσως και να γίνει καλός.

Διότι γι’ αυτή τη ζωή

ο άνθρωπος δεν είναι καλός αρκετά

γι’ αυτό σκούντηξέ τον λιγάκι

σκούντα τον απαλά.

Μια φορά κι ένα καιρό

Project στο Α2 τμήμα στο μάθημα των Γερμανικών

Δυο λόγια για το project

    Στις σελίδες που ακολουθούν μπορεί κανείς να δει τις εργασίες των μαθητών του Α2 τμήματος, στο πλαίσιο του μαθήματος των Γερμανικών.

    Το σκεπτικό μας ήταν να κάνουμε τα παιδιά να αγαπήσουν και να προσεγγίσουν την γλώσσα μέσα από τον φανταστικό κόσμο των παραμυθιών.

     Οι μαθητές χωρίστηκαν σε ομάδες και κάθε ομάδα επέλεξε τον συντονιστή της. Μέσα από τα παραμύθια και με την μορφή παιχνιδιού δόθηκε στα παιδιά η ευκαιρία να συνεργαστούν, να φανταστούν, να μάθουν πράγματα και να δεθούν περισσότερο μεταξύ τους. Το μάθημα έγινε πιο ευχάριστο, ένιωσαν πιο ελεύθερα και πιο χαρούμενα, μαθαίνοντας ταυτόχρονα περισσότερα και ευκολότερα.

    Θα ήθελα να τονίσω πως κι εγώ ως εκπαιδευτικός βίωσα την εμπειρία αυτή ως κάτι το ξεχωριστό και δημιουργικό, υπήρξαν στιγμές συγκινητικές που με μετέφεραν στο παρελθόν, στα παιδικά μου χρόνια ή και αργότερα όταν σαν μητέρα διάβαζα στα παιδιά μου παραμύθια.

  

  Ήταν λοιπόν μια φορά κι έναν καιρό…..

  

Σημείωση:

Θα ήθελα επίσης με αφορμή αυτό το σημείωμα να εκφράσω την λύπη και την βαθύτατη ανησυχία μου για τις νέες ρυθμίσεις  του Υπουργείου Παιδείας αναφορικά με την επιλογή και την  διαμόρφωση των τμημάτων της 2ης ξένης γλώσσας (Γερμανικά – Γαλλικά). Παραπέρα συμπίεση, μεγαλύτερα τμήματα,  περιορισμό στην ελεύθερη επιλογή της γλώσσας.

    Αυτό έχει ως συνέπεια την υποβάθμιση του μαθήματος, το «σπρώξιμο» των μαθητών στην φροντιστηριακή εκπαίδευση και την διακύβευση του εργασιακού παρόντος και μέλλοντος των ξενόγλωσσων καθηγητών. Επίσης, καθίσταται ανέφικτη η δυνατότητα σύνδεσης της παρεχόμενης      Ξενόγλωσσης Εκπαίδευσης στο Δημόσιο Σχολείο με το Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας.

   Κάτω από τέτοιες συνθήκες καινοτόμες πρακτικές  σαν κι αυτή καθίστανται ανέφικτες.

Τζένη Σιούτη 

Μπορείτε να δείτε το project στην παρακάτω διεύθυνση:

https://www.scribd.com/document/349249695/%CE%912-%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B6%CE%B5%CE%BA%CF%84-pdf

Project στο μάθημα των Γερμανικών

Μαθαίνουμε Γερμανικά τραγουδώντας

Δυο λόγια για το project

Στις σελίδες που ακολουθούν μπορεί κανείς να δει τις εργασίες των μαθητών του Α1 τμήματος, στο πλαίσιο του μαθήματος των Γερμανικών.

 Το σκεπτικό μας ήταν να επιχειρήσουν τα παιδιά να γράψουν καθώς και να μεταφράσουν παιδικά και νεανικά τραγούδια, είτε από τα Γερμανικά στα Ελληνικά, είτε το αντίστροφο.

Οι μαθητές χωρίστηκαν σε ομάδες και κάθε ομάδα επέλεξε τον συντονιστή της. Μέσα από τα τραγούδια και με την μορφή παιχνιδιού δόθηκε στα παιδιά η ευκαιρία να συνδημιουργήσουν, να τραγουδήσουν να μάθουν πράγματα και να δεθούν περισσότερο μεταξύ τους. Το μάθημα έγινε πιο ευχάριστο, ένιωσαν πιο ελεύθερα και πιο χαρούμενα, μαθαίνοντας ταυτόχρονα περισσότερα και ευκολότερα.

Θα ήθελα να τονίσω πως κι εγώ ως εκπαιδευτικός βίωσα την εμπειρία αυτή ως κάτι το ξεχωριστό και δημιουργικό, παρά το γεγονός πως κάποιες στιγμές η υπερβολική τους ενέργεια μετέτρεπε την αίθουσα σε βουερό μελίσσι.

Θα ήθελα επίσης με αφορμή αυτό το σημείωμα να εκφράσω την λύπη και την βαθύτατη ανησυχία μου για τις νέες ρυθμίσεις  του Υπουργείου Παιδείας αναφορικά με την επιλογή και την  διαμόρφωση των τμημάτων της 2ης ξένης γλώσσας (Γερμανικά – Γαλλικά). Παραπέρα συμπίεση, μεγαλύτερα τμήματα,  περιορισμό στην ελεύθερη επιλογή της γλώσσας.

Αυτό έχει ως συνέπεια την υποβάθμιση του μαθήματος, το «σπρώξιμο» των μαθητών στην φροντιστηριακή εκπαίδευση και την διακύβευση του εργασιακού παρόντος και μέλλοντος των ξενόγλωσσων καθηγητών. Επίσης, καθίσταται ανέφικτη η δυνατότητα σύνδεσης της παρεχόμενης      Ξενόγλωσσης Εκπαίδευσης στο Δημόσιο Σχολείο με το Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας.

Κάτω από τέτοιες συνθήκες καινοτόμες πρακτικές  σαν κι αυτή καθίστανται ανέφικτες.

Με εκτίμηση

Τζένη Σιούτη, καθηγήτρια Γερμανικών

μπορείτε να δείτε το λεύκωμα με τις εργασίες στη ηλ. διεύθυνση:

https://www.scribd.com/document/349140635/%CE%911-%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C-pdf

«Ικέτιδες του χθες, του σήμερα Ικέτες». 

«Ικέτιδες του χθες, του σήμερα Ικέτες». Ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα της ταινίας μας μικρού μήκους η οποία «παντρεύει» τις Ικέτιδες του Αισχύλου, με τους μονολόγους των ασυνόδευτων παιδιών του Αιγαίου. Η συγκεκριμένη δράση τελεί υπό την αιγίδα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και του ευρωπαϊκού προγράμματος Euforia – European Films For Innovative Audience Development, το οποίο υλοποιείται σε συνεργασία με την Ταινιοθήκη Laterna Magica της Ουγγαρίας και το πανεπιστήμιο Społeczna Akademia Nauk της Πολωνίας. Η ταινία θα διαγωνιστεί και θα προβληθεί στο 58ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στο τμήμα Νεανική Οθόνη.

Ένα συναρπαστικό ταξίδι στο χώρο του κινηματογράφου, που μάγεψε και γοήτευσε τα εφηβάκια μου, τα οποία πραγματικά ήταν όλα τους αξιολάτρευτα! Κάναμε γυρίσματα στην Ελευσίνα, στον αρχαιολογικό χώρο, στον ανενεργό σιδηροδρομικό σταθμό και στη βιομηχανική ζώνη. Επίσης γυρίσαμε και κάποια πλάνα στην παραλία του Αλίμου, όπως και σε δύο σημεία του Υμηττού, Ηλιούπολη και Καρέα. Τα γυρίσματά μας διαρκούσαν κάθε φορά οκτώ με δέκα ώρες. Γυρίζαμε πίσω κατάκοποι αλλά ευτυχισμένοι. Να σημειωθεί πως ο μεγάλος όγκος της δουλειάς μας έγινε στις διακοπές του Πάσχα που τα παιδιά τις θυσίασαν αδιαμαρτύρητα.

Μάθαμε να σεβόμαστε τη διαφορετικότητα και να αντιστεκόμαστε στο φαινόμενο του φασισμού, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Όπλα μας σε αυτή την προσπάθεια ο τραγικός λόγος του Αισχύλου, τα λόγια των προσφύγων και η ποίηση.

Όποιος έχει βιώσει τη χαρά μιας τέτοιας δημιουργικής διαδικασίας μπορεί ολοκληρωμένα να καταλάβει, τί μαγευτικό ταξίδι είναι αυτό. Πόσο σαγηνευτικό, γοητευτικό, δημιουργικό, διαπαιδαγωγικό, αλλά και θεραπευτικό είναι για τους μαθητές, αλλά και για τους καθηγητές. Όταν η ανάγκη έκφρασης και η δημιουργία μετουσιώνονται σε ένα «όλον», με επίκεντρο τον άνθρωπο και τη ζωή, τη γνώση και την ελευθερία, τότε ναι ως εκπαιδευτικός νοιώθεις πως έχεις ρίξει ένα γόνιμο σπόρο για να ανθίσει κάποτε ένας καλύτερος και δικαιότερος κόσμος.

Νεύτων: Η Δύναμη του Θεού | Newton: The Force of God (2016)

.

Ο ετοιμοθάνατος Σερ Ισαάκ Νεύτων αφηγείται τα σημαντικότερα γεγονότα της ζωής του στον πιστό του φίλο John Conduitt: το πολιτικό σκηνικό, η φυσική φιλοσοφία, η θρησκεία, οι εχθροί, οι απώλειες και οι νίκες που έθεσαν τα θεμέλια του μύθου ενός από τους πιο επιφανείς φυσικούς φιλοσόφους όλων των εποχών.

Το ντοκιμαντέρ «Νεύτων: Η Δύναμη του Θεού», παραγωγής Ιδρύματος Ευγενίδου, είναι το πρώτο ελληνικό δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του Ισαάκ Νεύτωνα. Την σκηνοθεσία υπογράφει ο Πάνος Ανέστης.

Η 8η Μάρτη είναι η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας!

 «bread and roses»

Στις 8 του Μάρτη το 1857 οι εργάτριες στα υφαντουργεία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, κατεβαίνουν σε απεργία και διαδηλώσεις με σύνθημα: «Ψωμί και τριαντάφυλλα», («bread and roses»). Ζητούν δηλαδή ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και μείωση των ωρών εργασίας. Υπολογίζεται ότι οι γυναίκες εκείνη την εποχή δούλευαν στα εργοστάσια περίπου 16 ώρες τη μέρα, ενώ οι μισθοί τους ήταν σημαντικά μικρότεροι απ’ τους μισθούς των ανδρών. Έτσι στα αιτήματα των εργατριών της Νέας Υόρκης περιλαμβανόταν και η μείωση των ωρών εργασίας στις 10, αλλά και η εξίσωση των μισθών ανδρών και γυναικών. Όμως εκτός των άλλων διακρίσεων, οι εργάτριες είχαν να αντιμετωπίσουν και τη διάκριση που γινόταν ανάμεσα στους εργαζόμενους αγγλοσαξονικής καταγωγής και στους υπόλοιπους, υπέρ των πρώτων.

Η απεργία της 8ης του Μάρτη 1857 ήταν απ’ τις σημαντικότερες στιγμές του εργατικού κινήματος διεθνώς, αφού έβαζε στην πρώτη γραμμή τα ζητήματα κατά της εκμετάλλευσης, κατά των φυλετικών διακρίσεων, κατά της ανισοτιμίας ανδρών και γυναικών.

Αισθανόμενοι την απειλή μιας γενικευμένης εργατικής εξέγερσης, οι εργοστασιάρχες απαντούν με ομαδικές απολύσεις, για να τρομοκρατήσουν τις εργάτριες που πρωτοστατούσαν στην απεργία. Παρά την τρομοκρατία, οι διαδηλώσεις εκείνης της μέρας χαρακτηρίστηκαν από το μέγεθος και τη μαχητικότητά τους. Στους εργοδότες και στην κυβέρνηση δεν έμενε άλλος δρόμος από το να χρησιμοποιήσουν την αστυνομία. Οι αστυνομικές δυνάμεις ρίχνονται με μανία πάνω στις εργάτριες, οι διαδηλώσεις βάφτηκαν στο αίμα.

Ο James Oppenheim (1882–1932), αφιέρωσε το παρακάτω ποίημα στην απεργία των εργατριών:

Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός στην ομορφιά της μέρας

χιλιάδες σκοτεινές κουζίνες, χιλιάδες μαύρες φάμπρικες

γεμίζουν ξάφνου με του ήλιου τη λαμπράδα

γιατί ο κόσμος μας ακούει να τραγουδάμε

«Ψωμί και Τριαντάφυλλα, Ψωμί και Τριαντάφυλλα»

Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός είναι και για τους άνδρες ο αγώνας μας

γιατί είναι των γυναικών παιδιά και τους γεννάμε πάλι,

φτάνει πια ο παιδεμός σ’ όλη μας τη ζωή,

πεινάνε οι ψυχές και όχι το σώμα μόνο

«δώστε μας Ψωμί, δώστε μας Τριαντάφυλλα»

Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός αμέτρητες γυναίκες πεθαμένες

σμίγουν το θρήνο τους και λένε το παλιό τραγούδι του ψωμιού

οι σκλαβωμένες ψυχές τους γνώρισαν λίγη μόνον ομορφιά, τέχνη κι αγάπη.

Ναι, για το Ψωμί παλεύουμε και για τα Τριαντάφυλλα.

Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός φέρνουμε τις μεγάλες μέρες

το ξεσήκωμα των γυναικών είναι ξεσήκωμα όλης της ανθρωπότητας

όχι πια σκλάβοι και τεμπέληδες, δέκα που μοχθούν για έναν που ξαπλώνει

αλλά ένα δίκαιο μοίρασμα στ’ αγαθά της ζωής,

Μεγάλες απεργίες έγιναν στη Νέα Υόρκη και το 1910. 20.000 εργάτριες απέργησαν για 13 εβδομάδες! Το 1912, έγινε μια μεγάλη πορεία 23.000 γυναικών που διεκδικούσαν ίσο μεροκάματο, 10 ώρες δουλειάς, δικαίωμα ψήφου αλλά και την κατάργηση της παιδικής εργασίας.

Από το 19ο αιώνα, σε Ευρώπη και Αμερική, η εργασία αγοριών και κοριτσιών σε εργοστάσια και ορυχεία ήταν σύνηθες φαινόμενο. Τα παιδιά, πρόσφεραν την εργασία τους σχεδόν τζάμπα!

Μαρτυρίες

Πηγαίνω στο ορυχείο γύρω στις 4 η ώρα, μερικές φορές κατά τις 3.30 το πρωί και φεύγω στις 5.30 το απόγευμα. Όταν έχει φως τραγουδάω, ποτέ όμως μέσα στο σκοτάδι. Τότε δεν τολμώ να τραγουδήσω. Δεν αγαπώ τις γαλαρίες… Πόσο θα ’θελα, αντί για τις γαλαρίες, να πήγαινα στο σχολείο…

Σάρα Γκούντερ, 8 ετών

Κατεβαίνω στη γαλαρία στις 7 το πρωί και βγαίνω κατά τις 6 το απόγευμα, μερικές φορές κατά τις 7. Δουλεύω πάντα χωρίς κάλτσες, χωρίς παπούτσια, χωρίς φόρμα. Μόνο το μισοφόρι μου φοράω. Δουλεύω μαζί με τους άντρες. Εκείνοι είναι ολόγυμνοι. Στην αρχή φοβόμουνα πολύ και δεν μου άρεσε αυτό. Τώρα συνήθισα και δεν με νοιάζει. Μου φέρονται όμως καλά. Δεν ξέρω ούτε να διαβάζω ούτε να γράφω.

Μαίρη Μπάρετ, 14 ετών

«Ω, δεν είναι κρίμα ένα όμορφο κορίτσι σαν εμένα να πρέπει να το στέλνουν

στο εργοστάσιο με μισθούς της πείνας και στο τέλος να πεθάνει;…»

*(τραγούδι βαμβακεργατριών σε γυναικεία απεργία το 1836)

Το 1910 η αγωνίστρια του εργατικού κινήματος Κλάρα Τσέτκιν πρότεινε στην Β΄ διεθνή  Συνδιάσκεψη σοσιαλιστριών γυναικών στην Κοπεγχάγη να τιμηθούν οι ιστορικές διαδηλώσεις των αμερικανίδων εργατριών και να αφιερωθεί η 8η Μάρτη στις εργαζόμενες γυναίκες όλου του κόσμου και στον αγώνα τους!

Αλλά και στην Ελλάδα στις 13 Απριλίου του 1892 έγινε η πρώτη απεργία εργατριών στην υφαντουργία των Αδελφών Ρετσίνα, στον Πειραιά, όταν μειώθηκε το ισχνό μεροκάματό τους την ίδια στιγμή που τ’ αφεντικά αποκτούσαν το πέμπτο εργοστάσιό τους!

Τα επόμενα χρόνια, οι κινητοποιήσεις των Ελληνίδων εργατριών συνεχίστηκαν, δίνοντας και θύματα στον αγώνα κατά της εκμετάλλευσης από τους εργοδότες, όπως έγινε με τις καπνεργάτριες το 1924, το 1926, το 1927, το 1936…, φτάνοντας μέχρι τις μέρες μας στις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών.

Το 1977 ο ΟΗΕ καλεί κάθε χώρα να αφιερώνει αυτή την ημέρα στα δικαιώματα των γυναικών.