«Ικέτιδες του χθες, του σήμερα Ικέτες»

Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, νεανικό πλάνο EUFORIA

Βραβείο «Εξαιρετικής καλλιτεχνικής δημιουργίας, ποιητικής και δραματουργικής έκφρασης».

Η πολιτιστική μας ομάδα τα κατάφερε!  Επιστρέφουμε από τη Θεσσαλονίκη κατάκοποι, αλλά και έτοιμοι για νέες περιπέτειες. Στις αποσκευές μας έχουμε το βραβείο  «Εξαιρετικής καλλιτεχνικής δημιουργίας, ποιητικής και δραματουργικής έκφρασης» και το ζεστό χειροκρότημα του νεανικού κοινού, που παρακολούθησε τις προβολές των μαθητικών ταινιών του νεανικού τμήματος του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Μεγάλες στιγμές κεφιού και ζωντάνιας από τα αστέρια της πολιτιστικής μας ομάδας και στο αποχαιρετιστήριο πάρτι που ακολούθησε στο Μουσείο Κινηματογράφου. Το ταινιάκι μας έκανε τα πρώτα του βήματα και ετοιμάζεται να ξεπορτίσει για άλλες πιο αλαργινές αίθουσες. Απεριόριστες ευχαριστίες στα παιδιά της πολιτιστικής ομάδας, στον σκηνοθέτη Γιώργο Μπακάλη και σε όσους βοήθησαν ηθικά και υλικά, ιδιαιτέρως τον Δήμο Ηλιούπολης. Εννοείται ότι δεν υπάρχουν λόγια για όσους βρήκαν έστω και ένα λόγο για να βρεθούν δίπλα μας στην Θεσσαλονίκη. Αγαπημένοι φίλοι από την Αθήνα και την Ήπειρο ως τα ανυπότακτα βουνά της Χαλκιδικής. Μια ακόμη χρονιά της πολιτιστικής μας ομάδας έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο. Τί καλύτερο για να ξεκινήσουμε τη φετινή μας περιπέτεια!

                          

2o Γυμνάσιο Ηλιούπολης «Την εικόνα σου σεβάστηκα»

Θεατρική παράσταση για την εξέγερση του Πολυτεχνείου

"Την εικόνα σου σεβάστηκα"

Ήταν όλα τους υπέροχα!

25 Νοέμβρη 2017

 58ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Νεανικό πλάνο 

διακρατική συνεργασία ΕUFORIA

«Ικέτιδες του χθες, του σήμερα Ικέτες»

Θεσσαλονίκη ερχόμαστε!

Στη διάρκεια του 58ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στο τμήμα Νεανική Οθόνη θα πραγματοποιηθεί ειδικό αφιέρωμα για το Student Film Project, με τίτλο Ντοκιμαντέρ από τα παιδιά, όπου θα απονεμηθεί βραβείο για το καλύτερο ντοκιμαντέρ.

Πολυτεχνείο 

44 χρόνια μετά...

Θεατρική παράσταση μνήμης

«Την εικόνα σου σεβάστηκα»

Έτοιμα τα σκηνικά μας

Ξεκίνησαν τα παιδιά για το Πολυτεχνείο με σίγουρο και σταθερό βήμα, με  αποφασιστικό βλέμμα

και σφιγμένα από την υπερένταση χείλια. Κι έσμιξαν με τους άλλους   αποφασισμένους και πολυάριθμους καταληψίες. Και ο λόγος και η στάση τους ήταν γροθιά ενάντια στο φασισμό.

Και μείναν εκεί, σ’ εκείνο το αλωνάκι της εξέγερσης μέχρι το τέλος.

Ανατάχθηκαν και καθαγιάστηκαν, μετάλαβαν από τα άχραντα των αχράντων  του κοινού και

όμορφου αγώνα για το τρανό και για το δίκιο.  Έζησαν εμπειρίες πρωτόγνωρες, στην πρώτη

κιόλας νιότη τους, που τις κρατήσαν σαν κρυμμένα τιμαλφή, ιερή παρακαταθήκη για την

υπόλοιπη ζωή τους.....

από τα κείμενα της παράστασής μας 

Η πρώτη μας εκδήλωση ως πολιτιστική ομάδα για φέτος

εκδήλωση για την 77η επέτειο της 28ης Οκτωβρίου

 και του μεγάλου αντιφασιστικού ΟΧΙ

Συμπληρώνονται φέτος 77 χρόνια από το μεγαλειώδες «Όχι» του ελληνικού λαού στον φασίστα εισβολέα. Ένα «Όχι» που ο ανθός του τόπου το έγραψε με το αίμα του στην Πίνδο και αμέσως μετά στην ναζιστική κατοχή με το ΕΛΑΣίτικο ντουφέκι στα βουνά της χώρας, με την ΕΑΜική Αντίσταση και το ΕΠΟΝίτικο χωνί σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Σήμερα, 77 χρόνια μετά, η Ελλάδα, που κατ’ αναλογία του πληθυσμού της πλήρωσε στο φίδι του ναζισμού  μεγάλο τίμημα σε ανθρώπινες ζωές, που η καταστροφή της από το πέρασμα των βαρβάρων υπήρξε ολοκληρωτική, γιορτάζει το «Όχι»: μ’ ένα δάκρυ, μια σταγόνα μνήμης, μια ανεπαίσθητη ψηλάφηση της πρόσφατης ιστορίας μας, έναν ελάχιστο φόρο τιμής και μια υπόσχεση: ότι δεν ξεχνάμε τα μαρτυρικά χωριά της Ελλάδας…

Κομμένο, Καλάβρυτα, Δίστομο, Βιάννος,, Λιγγιάδες, Χορτιάτης, Κάνδανος, Καισαριανή, Καλογρέζα, Κοκκινιά, Βύρωνας…

Ποίημα

Τα σπίτια που είχα μου τα πήραν. Έτυχε

να ᾿ναι τα χρόνια δίσεχτα, πόλεμοι χαλασμοὶ ξενιτεμοὶ.

Κάποτε ο κυνηγὸς βρίσκει τα διαβατάρικα πουλιὰ

κάποτε δεν τα βρίσκει- το κυνήγι

ήταν καλὸ στα χρόνια μου, πήραν πολλοὺς τα σκάγια-

οι άλλοι γυρίζουν ή τρελαίνουνται στα καταφύγια.

Μη μου μιλάς για τ᾿ αηδόνι μήτε για τον κορυδαλλὸ

δεν ξέρω πολλὰ πράγματα απὸ σπίτια

ξέρω πως έχουν τη φυλή τους, τίποτε άλλο.

Δεν ξέρω πολλὰ πράγματα απὸ σπίτια,

θυμάμαι τη χαρά τους και τη λύπη τους

Ξέρεις τα σπίτια πεισματώνουν εύκολα, σαν τα γυμνώσεις.

Γιώργος Σεφέρης -  Κίχλη