Η ώρα των πανελλαδικών έφτασε.
Μια εντελώς διαφορετική σχολική χρονιά, ελέω Covid 19, που έκανε τη ζωή όλων μας – κυρίως όμως τη δική σας - άνω κάτω, τελειώνει. Μαζί της κλείνει και ο κύκλος της εφηβίας σας,
ο κύκλος της σχολικής σας ζωής. Μπήκατε στο
σχολείο κρατώντας φοβισμένα το χέρι της μαμάς σας και βγαίνετε από αυτό πλημμυρισμένες/οι από την ομορφιά της νιότης σας, γεμάτες/οι
όνειρα, ελπίδα, στόχους.
Τα τελευταία τρία χρόνια
προετοιμάζεστε για τις πανελλαδικές. Κουραστήκατε πολύ αναλωθήκατε σε ένα αγώνα
δρόμου ανάμεσα σε σπίτι, σχολείο,
φροντιστήριο. Ιδρώσατε,
αγχωθήκατε, απογοητευτήκατε, χαρήκατε και κλάψατε, πεισμώσατε, σφίξατε τα
δόντια και συνεχίσατε. Είναι αλήθεια πως οι πανελλαδικές στα μάτια
κάθε μαθητή/μαθήτριας φαντάζουν σαν ο απόλυτος μπαμπούλας, το σημείο μηδέν ή
καλύτερα το σημείο - αφετηρία για μια ακαδημαϊκή ζωή που με τη σειρά της θα σας
οδηγήσει στην επιτυχία. Μέσα στον παραλογισμό, την παράνοια των
προπαρασκευαστικών αυτών χρόνων, αρκετοί αν όχι όλοι σας, πιστέψατε αυτό το
αφήγημα πως δηλαδή από τις πανελλαδικές
εξαρτάται η ζωή σας όλη. Δε φταίτε εσείς, φταίει το βαθιά εξεταστικοκεντρικό
εκπαιδευτικό σύστημα και οι παγιωμένες
κοινωνικές αντιλήψεις, φταίει όλο το γύρω σας περιβάλλον, από το σχολείο, το
φροντιστήριο, το σπίτι, τα ΜΜΕ που σας φορτώνουν αυτό το βάρος. Η κοινωνία η
ίδια, που είναι ρηχή, επιφανειακή και αδηφάγα σας κάνει να νιώθετε έτσι. Αντί η
γνώση να είναι χαρά, δημιουργία, ποικιλία, διαφορετικότητα και ελευθερία, έγινε
εξειδίκευση, αποστήθιση, τυπολατρεία και όλα αυτά γιατί συνδέθηκε με την αγορά
και το κέρδος.
Μη μασάτε! Δεν αρχίζει και πολύ περισσότερο δεν τελειώνει
η ζωή με τις πανελλαδικές. Ίσως είναι για τις περισσότερες/ους η πρώτη μεγάλη μάχη στην ζωή που ακολουθεί.
Πρέπει να μάθουμε όλοι να αγαπάμε τις επιτυχίες αλλά και τις αποτυχίες μας,
γιατί μέσα απ’ αυτές μαθαίνουμε. Μαθαίνουμε να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι,
πιο ολοκληρωμένες προσωπικότητες, ανακαλύπτουμε και άλλα όμορφα πράγματα και
κυρίως μαθαίνουμε πως η προσπάθεια για
την «κατάκτηση» της γνώσης είναι ένας αέναος αγώνας, ατομικός αλλά και
συλλογικός και πάνω απ’ όλα όμορφος και
απελευθερωτικός, γιατί η πραγματική γνώση απελευθερώνει.
Όλοι έχουμε δικαίωμα στην ευτυχία,
σε μια όμορφη ζωή. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να φτιάξουμε όλοι μαζί μια
ευτυχέστερη κοινωνία, στην οποία όλοι οι άνθρωποι θα έχουν πρόσβαση και λόγο
και δικαιώματα και αυτοί θα την προσδιορίζουν και θα την διαμορφώνουν. Γι’ αυτό
χρειάζεται η γνώση, η καλλιέργεια, ο πολιτισμός, τα γράμματα που λέγανε οι
παλιοί. Αυτά μπορείτε να τα κατακτήσετε μέσα από πολλούς δρόμους, ένας από τους
οποίους είναι και το Πανεπιστήμιο. Δεν είναι όμως ο μοναδικός.
Θέλω μέσα από την καρδιά μου να
σας ευχηθώ καλή επιτυχία, να σκίσετε! Πρέπει να ξέρετε πως ότι κι αν γίνει, σας
αγαπάμε και σας στηρίζουμε. Είστε για μας ο ανθός του κόσμου.
Αγαπημένα μου, έχετε ακούσει πολλές
φορές αυτά τα λόγια από μένα μέσα στην τάξη, αρκετοί από σας και στην αγαπημένη
μας Πολιτιστική Ομάδα. Ξέρω πως είστε μαχήτριες και μαχητές, διψασμένες/οι για
ζωή και δημιουργία. Μου έχετε δώσει πολλές χαρές μέχρι τώρα και είμαι σίγουρη
πως και αυτή τη μάχη θα τη δώσετε με αξιοπρέπεια και το κεφάλι ψηλά. Σας αγαπώ
πολύ γι’ αυτό που είστε αλλά και γι’ αυτό που είμαι σίγουρη πως θα γίνετε.
Ο Φραντς Κάφκα έλεγε πως: «Οι
νέοι είναι χαρούμενοι, γιατί έχουν την ικανότητα να βλέπουν την Ομορφιά. Όποιος
διατηρεί αυτή την ικανότητα, δε γερνά ποτέ». Χαρείτε τη νιότη σας και
αισιοδοξείτε, η ζωή είναι εκεί έξω και σας κλείνει αινιγματικά το μάτι.
Καλή επιτυχία!
