Δυο λόγια από καρδιάς

Και τί δεν είχε η χρονιά που πέρασε! Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και βράβευση της ταινίας μας: «Ικέτιδες του χθες, του σήμερα Ικέτες». Ακολούθως: συνεντεύξεις, ραδιόφωνο, τηλεόραση, έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Δύο καταπληκτικές θεατρικές παραστάσεις: «Ένα δάκρυ για τα μαρτυρικά χωριά», αφιέρωμα στα μαρτυρικά χωριά της Ελλάδας, με μαρτυρίες από επιζήσαντες των ελληνικών ολοκαυτωμάτων και «Την εικόνα σου σεβάστηκα», μία θεατρική παράσταση μνήμης αφιερωμένη στη συμμετοχή των μαθητών  στο Πολυτεχνείο. Εκδήλωση-αφιέρωμα στο Νίκο Γκάτσο και μουσικοθεατρική εκδήλωση με τίτλο: «Τα σπίτια αφηγούνται», για τα σπίτια, ως φορέων της μνήμης και της ταυτότητας, ανθρώπων, τοπικών κοινωνιών, πολιτιστικών επιρροών,  μεταβάσεων και  διαρκούς ροής, στο πέρασμα των χρόνων. Δύο θεματικές συναυλίες, δύο θεματικές εκθέσεις φωτογραφίας και ένα πολιτιστικό φυλλάδιο. Και στο τέλος της χρονιάς.... επίσημη πρόσκληση και προβολή της ταινίας μας «Ικέτιδες του χθες, του σήμερα Ικέτες», από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο!

Ταυτόχρονα στο μάθημα των γερμανικών μετάφραση και επεξεργασία του δημοτικού τραγουδιού: "Το γεφύρι της Άρτας", video από τους μαθητές καθώς και μετάφραση και επεξεργασία στο μάθημα, του ποιήματος του Γιώργου Σεφέρη:" Ο τόπος μας είναι κλειστός". Και εδώ video αλλά και εικονογράφηση από τους μαθητές μου.

Για όλα αυτά νιώθω ευτυχία και πληρότητα. Νιώθω ευτυχής και πλήρης γιατί ως  εκπαιδευτικός έχω το προνόμιο να δουλεύω με τα νιάτα της κοινωνίας και να νιώθω αρκετές φορές πως ρίχνω κι εγώ ένα σπόρο για την ανθοφορία του μέλλοντος. Θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου  πέρα από όλους και όλα, τα θαυμάσια αυτά παιδιά, τα μέλη της πολιτιστικής μας ομάδας, καθώς και όλους τους μαθητές μου, γιατί χωρίς αυτούς τίποτα δεν θα είχε αξία.

Καλό μας καλοκαίρι!

Τζένη Σιούτη

Η ταινία μας

"Ικέτιδες του χθες, του σήμερα ικέτες"

στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Η ταινία μας "Ικέτιδες του χθες, του σήμερα ικέτες" προβλήθηκε στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, στο πλαίσιο εκδήλωσης - έκθεσης για το προσφυγικό, μαζί με άλλες δυο  ταινίες μικρού  μήκους από επαγγελματίες κινηματογραφιστές και την έκθεση του χαράκτη Κώστα  Καταγά.

Αντιπροσωπεία της Πολιτιστικής Ομάδας, αποτελούμενη από την καθηγήτρια  Τζένη Σιούτη, τον σκηνοθέτη Γιώργο Μπακάλη και την μαθήτρια Μυρτώ Λάβαρη (κατόπιν κληρώσεως), μετέβη στις Βρυξέλλες στις 26-27-28 Ιουνίου 2018 και παραβρέθηκε στα εγκαίνια της εκδήλωσης – έκθεσης.

Ακολουθεί απόσπασμα από το δελτίο τύπου της ευρωβουλευτού κας Κ. Κούνεβα, υπεύθυνης για την εκδήλωση-έκθεση.

Για την ταινία «Ικέτιδες του χθες, ικέτες του σήμερα», που έχει αποσπάσει το βραβείο εξαιρετικής καλλιτεχνικής δημιουργίας, ποιητικής και δραματουργικής έκφρασης στο 2ο μαθητικό φεστιβάλ ντοκιμαντέρ EUFORIA, μίλησαν ο σκηνοθέτης Κώστας Μπακάλης και η καθηγήτρια Τζένη Σιούτη. Στάθηκαν στη μοναδική εμπειρία της δουλειάς με τις μαθήτριες και τους μαθητές της πολιτιστικής ομάδας του 2ου Γυμνασίου Ηλιούπολης, που με υποδειγματικό τρόπο ενστερνίστηκαν τον λόγο του τραγικού Αισχύλου και τη διασταύρωσή του με σύγχρονες ιστορίες προσφύγων . Η κ. Τζένη Σιούτη, που είχε την επιμέλεια αυτής της πρωτότυπης σύνθεσης, πήρε την ευκαιρία να απευθύνει έκκληση στην Κ. Κούνεβα και σε όλους τους ευρωβουλευτές «να ενισχύσουν την αντίδρασή τους στη γενοκτονία που συντελείται από την Ισραηλινή κυβέρνηση εις βάρος των Παλαιστινίων, που είναι εδώ και 70 χρόνια πρόσφυγες στον τόπο τους».

http://kkuneva.eu/restart-tis-europis/

Το φυλλάδιο μας

«Τα σπίτια αφηγούνται», 3ο μέρος, συναυλία

«Τα σπίτια αφηγούνται», μέρος 2ο

«Τα σπίτια αφηγούνται», μέρος 1ο

Ήταν μια καταπληκτική βραδιά

Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου τα θαυμάσια παιδιά αυτής της σπουδαίας ομάδας που ακούει στο όνομα Πολιτιστική Ομάδα

«Τα σπίτια αφηγούνται» λοιπόν..... και μας μαγεύουν

Να' μουν μιαν ώρα στο χωριό

να δω τον κατσιφόρα....

Το καρναβάλι

Το τραγούδι των μελλοθανάτων γυναικών της φυλακής Αβέρωφ.

Αρχίζει αλήθεια σαν παραμύθι

 Απ' αυτά που έλεγε η γιαγιά

πως απ’ τα σίδερα και τον πόνο

θα 'ρθει μια μέρα η λευτεριά

Η μικρή μας νεράιδα στο τραγούδι για το σπίτι από την Αθήνα.

Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα

πριν να γνωρίσω εσένα, που πρόσμενα καιρό...

Οι παρέες γράφουν ιστορία

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

«Τα σπίτια αφηγούνται»

Από την Ήπειρο έως τη Δαμασκό τα σπίτια μιλούν και εξιστορούν χαρές και βάσανα

Στις 15 Ιουνίου, ημέρα Παρασκευή στις 9 το βράδυ στο αίθριο θεατράκι του 2ου Γυμνασίου Ηλιούπολης, (Μεσσηνίας και Κεφαλληνίας), η πολιτιστική ομάδα του σχολείου  θα παρουσιάσει  μία μουσικο - θεατρική παράσταση με τίτλο: «Τα σπίτια αφηγούνται». Πέντε σπίτια - Ήπειρος, Πόντος, Μεσοχώρα Τρικάλων, Αθήνα, Δαμασκός - αφηγούνται την ιστορία τους. Τρία μουσικά όργανα: ακορντεόν, κλαρίνο και ποντιακή λύρα,  θα ντύσουν μελωδικά τις αφηγήσεις. Πρόκειται για την καταληκτική εκδήλωση ενός πολιτιστικού προγράμματος για την πολιτιστική κληρονομιά με επίκεντρό της τα σπίτια ως φορέων της μνήμης και της ταυτότητας, ανθρώπων, τοπικών κοινωνιών, πολιτιστικών επιρροών,  μεταβάσεων και  διαρκούς ροής, στο πέρασμα των χρόνων, με το οποίο ασχολήθηκε η πολιτιστική ομάδα την τρέχουσα σχολική χρονιά. Στην συνέχεια θα ακολουθήσει συναυλία της ορχήστρας της πολιτιστικής ομάδας με τραγούδια για τα σπίτια!

Στο ακορντεόν ο Θάνος Σαμπάνης, στο κλαρίνο ο Πάνος Σκουτέργης και στην ποντιακή λύρα η Βάσια Δουβή. Κείμενα και επιμέλεια της Τζένης Σιούτη.

Απόσπασμα από την αφήγηση για την Ήπειρο:

Κλαίει ο τόπος;

Κλαίει. Αφτιά να ’χεις να τον ακούς

Ψυχή να τον νιώθεις

Καρδιά να τον πονάς

        

«(….)Τι του κάνανε του τόπου; Τι τους έφταιξε; Ο πολιτισμός, η καλοπέραση, τα ψεύτικα όνειρα, τα πετρέλαια! Ή μήπως η φτώχια, η αδικία, η ανέχεια;  Ή μήπως όλα μαζί; Κουνάει τα χέρια πέρα-δώθε σαν να θέλει να ξορκίσει το κακό! Ουστ-ουστ από δω ζαγάρια του κερατά, δεν θα με ζουρλάνετε!

Σηκώνεται, πιάνει το τραγούδι,

Μάρκο που άφκες το σπαθί

καημένε Μάρκο Μπότσαρη

που άφκες το τουφέκι

Μάρκο Μπότσαρη Σουλιώτη

Το πήραν οι συντρόφοι μου

καημένε Μάρκο Μπότσαρη

Το πήραν τα παιδιά μου

Μάρκο Μπότσαρη Σουλιώτη

Μονολογεί: «Θεέ μου, κάνε ν’ αλλάξω τον κόσμο χορεύοντας έναν Μπεράτι, μια Δριμινίτσα! Θεέ μου γίνεται αυτό στ’ αλήθεια; Αν χορέψω μ’ όλο μου το είναι, με όλα τα κύτταρα του κουρασμένου μου κορμιού, μπορεί; Μπορεί  ν’ αλλάξει τούτος ο κόσμος ο σκάρτος; (….)»

Τζένη Σιούτη, υπεύθυνη πολιτιστικής ομάδας