Μαυροντυμένοι
απόψε, φίλοι ωχροί,
ελάτε στο δικό μου
περιβόλι,
μ' έναν παλμό το
βράδυ το βαρύ
για να το ζήσουμ' όλοι.
Από τα σπίτια που είναι σα βουβά,
κι ας μίλησαν τη γλώσσα του θανάτου,
με φρίκη το φεγγάρι αποτραβά
τ' ασημοδάχτυλά του.
Κώστας Καρυωτάκης 1896-1928
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου