Τα πονεμένα μάτια του Άχμεντ Νταουάμπσεχ

Έγκλημα και τιμωρία;

 

H  εικόνα του μικρού  Άχμεντ με στοιχειώνει…. Χθες άνοιξε για πρώτη φορά τα μάτια του, δειλά, φοβισμένα, πονεμένα, απορημένα….. Τι μελαγχολία και πόνο μπορούν να εκπέμψουν δυο παιδικά μάτια; Αυτά τα μαύρα μάτια με τις πελώριες βλεφαρίδες και την απέραντη θλίψη κουβαλούν μέσα τους όλο τον πόνο, την οργή, το πείσμα και τον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού, για ελευθερία. Τα μάτια του Άχμεντ είναι τα μάτια της Παλαιστίνης ολάκερης! Θέτουν και ξαναθέτουν αμείλικτα ερωτήματα. Γιατί; Μέχρι πότε; Θα τιμωρηθούν οι ένοχοι; Θα ζήσουμε και μεις σαν άνθρωποι; Θα μπορούν να παίζουν ξέγνοιαστα τα παιδιά στον τόπο μου;  Θα ελευθερωθεί η Παλαιστίνη;

Κι εμείς τι κάνουμε;  Αντί ως οφείλαμε, συμβολικά αλλά και ουσιαστικά να αναγνωρίσουμε το Παλαιστινιακό κράτος, υπογράψαμε με το Ισραήλ στρατιωτικό σύμφωνο που προσφέρει νόμιμη άμυνα και στα 2 στρατεύματα των αντίστοιχων χωρών, με εκπαίδευση του ενός στη χώρα του άλλου. Το Ισραήλ δεν έχει υπογράψει ποτέ στο παρελθόν ανάλογη συμφωνία με άλλη χώρα εκτός των ΗΠΑ. Κι αυτό λοιπόν ανήκει στις πρωτιές μας! Κι ας μιλάει ο Έλληνας ΥΠΕΞ για μακρόχρονη φιλία με τους Παλαιστίνιους.  O tempora o mores!

Ο λόγος ανήκει σε μας. Να ξαναπιάσουμε το νήμα της φιλίας και της αλληλεγγύης μας προς τον Παλαιστινιακό λαό, να πούμε και πάλι ένα μεγάλο ΟΧΙ σε όλα αυτά που μας μαυρίζουν τη ζωή.

Το βλέμμα του μικρού  Άχμεντ θα μας πολιορκεί και θα μας θυμίζει πως το άδικο από όπου κι αν προέρχεται πρέπει να καταπολεμάται! Αυτό είναι υποχρέωση όλων των σκεπτόμενων και προοδευτικών ανθρώπων αυτού του άδικου κόσμου. Αλλιώς το μαύρο δεν θα ‘χει τέλος.

*** Ο Άχμεντ, για όσους δεν γνωρίζουν είναι ο μικρός από την Ντούμα της Νάμπλους, στην Παλαιστίνη, που το σπίτι του έγινε στόχος εμπρηστικής επίθεσης  Ισραηλινών εποίκων κατά την οποία κάηκε ζωντανός ο μικρός του αδερφός   Άλι Νταουάμπσεχ, 18 μηνών και χθες υπέκυψε στα τραύματά του και ο πατέρας του Σαάντ  Νταουάμπσεχ, 32 ετών. Ο Άχμεντ, 4 ετών και η μητέρα του Ρίχαμ Νταουάμπσεχ, 26 ετών, χαροπαλεύουν.