την πόρτα ανοίγω το βράδυ

ας ανοίξουμε τις πόρτες μας και τις καρδιές μας στους κατατρεγμένους αυτού του άδικου κόσμου

 

Μετανάστευση. Μετανάστευση σημαίνει αέναη κίνηση ανθρώπων και ιδεών  σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, για πολιτικούς, οικονομικούς, περιβαλλοντικούς και άλλους λόγους. Τη βιώσαμε και εξακολουθούμε να τη βιώνουμε, με όλες τις εντάσεις και τα συναισθήματα που αυτή προκαλεί. Είναι μέρος της κουλτούρας μας, της μνήμης μας, της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Με δυο λόγια αφορά το παρελθόν μας , το παρόν μας κι από ότι φαίνεται και το μέλλον μας.

Αποδημία, χωρισμός, διασπορά, διασκορπισμός εδώ και εκεί, ότι διασπείρεται, διαλύεται.  Εκπατρισμός, μισεμός, ξενιτεμός και ξενιτεμένος. Λέξεις που περιγράφουν την ξενιτιά, που κουβαλούν στους φθόγγους και στις συλλαβές τους φορτίο πόνου, νόστου, ανάγκης, αναζήτησης και ελπίδας, ελπίδας για καλύτερη ζωή.

(απόσπασμα από τα κείμενα της θεατρικής παράστασης που είχαμε ανεβάσει με τους μαθητές μου για την μετανάστευση, πριν από δύο χρόνια)

 

Την πόρτα ανοίγω το βράδυ,

        τη λάμπα κρατώ ψηλά,

να δούνε της γης οι θλιμμένοι,

να ’ρθούνε, να βρουν συντροφιά.

 

Να βρούνε στρωμένο τραπέζι,

σταμνί για να πιει ο καημός

 κι ανάμεσά μας θα στέκει

 ο πόνος, του κόσμου αδερφός.

 

Να βρούνε γωνιά ν’ ακουμπήσουν,

σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός

 κι εκεί καθώς θα μιλάμε

 θα ’ρθει συντροφιά κι ο Χριστός.

 

Τάσος Λειβαδίτης - Μίκης Θεοδωράκης

 

( An Old Woman Cooking Eggs - Diego Velazquez, 1618 )