Ο φασισμός και ένας μικροσκοπικός άντρας

Γιώργος Σταματόπουλος, εφημερίδα των συντακτών

Σκελετωμένος. Μικροσκοπικός. Κοντά στα εβδομήντα. Ρακοσυλλέκτης [όχι από επιλογή ή οκνηρία -θύμα της οικονομικής και πολιτισμικής κρίσης της τελευταίας δεκαετίας]. Ζει σε ένα παράπηγμα. Στο Περιστέρι. Κομμένο το ηλεκτρικό. Μόνος. Κουρέλια φοράει -τι άλλο; Περίγελως των παιδιών και όνειδος για τη [λαϊκή] γειτονιά του.

Βρίσκει στον δρόμο, μέσα στη βροχή, μια προσφυγοπούλα με τα δύο παιδιά της. Τους μαζεύει στο ετοιμόρροπο φτωχικό του. Ουρλιάζουν οι γείτονες. «Βρομιάρης εσύ, μάζεψες και τους βρομιάρηδες λαθρομετανάστες».

Προσπαθεί να υπερασπίσει τους φιλοξενούμενους -εις μάτην. Συγκρούεται με τους γειτόνους. Παρεμβαίνει η αστυνομία. Το «θέμα» λύνεται. Οι γείτονες επανέρχονται στη φυσιολογική τους [για δες] ζωή. Ο μικροσκοπικός άντρας συλλέγει ό,τι χαρτικό και πλαστικό μπορεί και κλείνει τις χαραμάδες τού -ας το πούμε έτσι- σπιτιού του. Μονολογεί: «Να κλείσω τις χαραμάδες...Να κλείσω τις χαραμάδες...

Ο φασισμός είναι σαν τη γλίτσα, μια ύπουλη, μαύρη, πηχτή γλίτσα που γλιστράει και μπαίνει όπου βρίσκει χαραμάδες». (Ο μικροσκοπικός άντρας είναι ήρωας σε ένα από τα θαυμάσια διηγήματα, υπό τον τίτλο «Μουργκάνα», της Τζένης Σιούτη [Εκδόσεις Ταξιδευτής] -ένας καθρέφτης της ζωής στη χώρα με πολλαπλές αναγνώσεις και προεκτάσεις.)