“Ήπειρος- Άπειρος χώρα”

“στην ασχήμια του ψεύτικου ας αντιπαραθέσουμε την ομορφιά του αυθεντικού ”



 

 





Πριν κάποια χρόνια, το σχολικό έτος 2008-2009 είχαμε ασχοληθεί στην πολιτιστική ομάδα του σχολείου, με την πολιτιστική κληρονομιά της Ηπείρου! Είχαμε θυμάμαι κάνει φοβερά και τρομερά πράγματα. Φιλολογικές αναλύσεις-συζητήσεις με λογοτέχνες, όπως ο Σωτήρης Δημητρίου, σκηνοθέτες του μεγέθους του Στράτου Στασινού, θεός σχωρέστον! Γλέντι και κουβέντα με τον σπουδαίο οργανοπαίχτη Γρηγόρη Καψάλη, παρουσία της εκπομπής της ΕΤ3 "Ελλήνων δρώμενα". Μάθημα αρχιτεκτονικής αλλά και ανθρωπογεωγραφίας από τον Μιχάλη Αράπογλου, επίσκεψη στο Ζαγόρι, στο Τσεπέλοβο και ένα σωρό άλλες σημαντικές δραστηριότητες, όπως η έκδοση ενός θαυμάσιου λευκώματος-φυλλαδίου, όπου αποτυπώνεται όλο το οδοιπορικό της ανίχνευσης του τόπου   ( μπορεί κανείς να τις πληροφορηθεί, αν ανατρέξει στο αρχείο δραστηριοτήτων αυτού του blog). Και στο τέλος είχαμε διοργανώσει παράσταση με τίτλο:  “Ήπειρος- Άπειρος χώρα”

 

Μπορεί τα χρόνια να πέρασαν, οι τότε μαθητές μου είναι πια φοιτητές, εγώ δυστυχώς δεν είμαι πια  στο σχολείο, όμως η τύχη το ήθελε αυτή η παράσταση να βρει φιλόξενο χώρο και να ξαναζήσει για τέσσερις Δευτέρες. Και τι ευτυχία και μεγάλη τιμή για μένα να ανοίγει την παράσταση και να ξεδιπλώνει τα λόγια των συνοδευτικών κειμένων, αυτή που το πρωτόκανε πριν πέντε και κάτι χρόνια, η  μαθήτριά μου  και νυν φοιτήτρια της αρχιτεκτονικής,  η Εύα Ξεζωνάκη!

 

 

“ Σώπα,  λοιπόν, σώπα κι άκουγε!

Άκου, τα βήματα των Μολοσσών, των Θεσπρωτών και των Χαόνων, πως γίνονται ένα με τους αγέρηδες της Πίνδου, πως σμίγουν με τις φωνές των ανθρώπων, φωνές χαράς, λύπης, προσμονής. Άκου, άκου πως σμίγουν, άνθρωποι - φύση και ήχοι. Σώπα, σώπα και άκουγε!

και στο τέλος...

….Πες το όπως θες! Ταξίδι πραγματικό ή φανταστικό, με τα μάτια , την ακοή, την αφή , την όσφρηση, ή απλά με τα μάτια, τα αφτιά, τα αγγίγματα, τις μυρωδιές της ψυχής! Πες το έρωτα, αγάπη , πόνο, αποστέρηση, (…) ξενιτιά, τόπο μακρινό ή κοντινό, φύση, χώμα, νερό, πέτρα, γη, δική σου γη! Πες το μνήμη, σεβασμό στον άλλο, έγνοια, κοινωνικότητα, (…) κληρονομιά που σε κάνει να νιώθεις άνθρωπος, να σέβεσαι τις αξίες και τις μνήμες κάθε ανθρώπου, τους τόπους των άλλων ανθρώπων, ξένων και δικών, την μοναδικότητα και την ιδιαιτερότητα του άλλου! Μουσική της ψυχής των ανθρώπων, του σεβντά, του μερακλώματος, της άποψης, γι’ αυτούς που είναι, αλλά και γι’ αυτούς που έχουν φύγει”!  “Ήπειρος- Άπειρος χώρα”

Τζένη Σιούτη