ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ

 

Τώρα το ξέρω

Πρέπει ν’ αγαπήσω τη ζωή

Ανάμεσα απ’ τα συντρίμμια

Που βρίσκονται μπροστά μου

Πρέπει να αγαπήσω ξανά

Κάθε μικρό κομμάτι

Κι ένα ένα να τα βάλω στη σειρά

Όμορφα δεν είναι μόνο

Τα απείραχτα πράγματα

Και τα σπασμένα αγάλματα

 Έχουν τη δική τους τη χάρη

Και ίσως είναι αυτά

Που πιο πολύ μας μοιάζουν.

 

Αργύρης Μαρνέρος