«Ει δε Σύρος, τι το θαύμα;..»

 

Μεσόγειος,

η θάλασσα που αιώνες τώρα ήταν ο δίαυλος επικοινωνίας ανάμεσα στους λαούς, έχει μεταμορφωθεί σε υγρό νεκροταφείο απεγνωσμένων και τραγικών ανθρώπων. Η κοινή μας θάλασσα τελευταία κατοικία για χιλιάδες ανθρώπους, ανάμεσά τους πάρα πολλά παιδιά! Τι τα θες όμως! Είναι παραπάνω από υποκριτικά τα λόγια λύπης των ισχυρών αυτού του κόσμου. Δεν με εκπλήσσει, άλλωστε αυτοί είναι οι υπεύθυνοι για όσα συμβαίνουν στη μέση Ανατολή ή στην Αφρική. Πόλεμοι, απολυταρχικά καθεστώτα, φτώχεια, εκμετάλλευση! Απάντηση στην υποκρισία τους τα λόγια του Μελέαγρου, ποιητή του 2ου/1ου αιώνα π.Χ. από τα Γάδαρα της Συρίας.

...

«Ει δε Σύρος, τι το θαύμα; Μίαν, ξένε, πατρίδα κόσμον ναίομεν,
εν θνατούς πάντας έτικτε Χάος»

 

Δηλαδή:

 

«Κι αν είμαι Σύρος, πού το παράδοξο; Πατρίδα μία, ξένε, μοιραζόμαστε, τον κόσμο.Το Χάος όλους μας εγέννησε».