Τούγτσε Αλμπαϊράκ

 το κορίτσι που δεν γύρισε το βλέμμα αλλού….

 

Ήταν μόλις 23 χρονών! Φοιτήτρια, μετανάστρια από την Τουρκία, στην Γερμανία, ένα κορίτσι με όνειρα και μέλλον, ένα κορίτσι με καθαρή ματιά και μεγάλη καρδιά! Η Τούγτσε Αλμπαϊράκ δέχθηκε άγρια επίθεση, όταν έτρεξε σε βοήθεια, σαν άκουσε τις κραυγές που έρχονταν από την τουαλέτα ενός φαστ φουντ στο Όφενμπαχ, κοντά στην Φρανκφούρτη, όπου δύο κορίτσια παρενοχλούνταν από ομάδα ανδρών. Την χτύπησαν άγρια στο κεφάλι με ρόπαλο στις 15  του Νοέμβρη και την άφησαν σε κωματώδη κατάσταση.

Οι γονείς της έλαβαν την απόφαση να την αποσυνδέσουν από το μηχάνημα υποστήριξης την Παρασκευή όταν οι γιατροί τους ενημέρωσαν πως η κόρη τους είναι εγκεφαλική νεκρή και απέκλεισαν την πιθανότητα να επανέλθει. Η Τούγτσε την Παρασκευή θα συμπλήρωνε τα 23 της χρόνια.

Η Τούγτσε έχασε τη ζωή της επειδή δεν σιώπησε, δεν αδιαφόρησε! Τίμησε με τη σύντομη ζωή της τα λόγια του συμπατριώτη της ποιητή Αζίζ Νεσίν….

Σώπα μη μιλάς

του Αζίζ Νεσίν

Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή

κόψ' τη φωνή σου

σώπασε επιτέλους

κι αν ο λόγος είναι αργυρός

η σιωπή είναι χρυσός.

 

Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί

έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε:

"σώπα".

 

Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,

μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!"

 

Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:

"κοίτα μην πεις τίποτα, σσσσ....σώπα!"

 

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.

Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.

 

Ο λόγος του μεγάλου

η σιωπή του μικρού.

 

Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,

"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,

"θα βρεις το μπελά σου, σώπα".

 

Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι

"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,

κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα"

 

Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,

η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική και

ήξερε να σωπαίνει.

Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε "Σώπα".

 

Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :

"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα"

Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμίες ζηλευτές,

με τους γείτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.

 

Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος,  σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω,

σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.

Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.

Κατάπιαμε τη γλώσσα μας.

Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.

Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".

και μαζευτήκαμε πολλοί

μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!

 

Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,

τα πάντα κι όλα πολύ.

Εύκολα , μόνο με το Σώπα.

Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".

 

Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου

κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσα σου

και κάν' την να σωπάσει.

Κόψ' την σύρριζα.

Πέτα την στα σκυλιά.

Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.

 

Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.

Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απ’ το βραχνά να μιλάς ,

χωρίς να μιλάς να λες "έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς"

Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.

 

και δεν θα μιλάς ,

θα γίνεις φαφλατάς ,

θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .

 

Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ’ την αμέσως.

Δεν έχεις περιθώρια.

Γίνε μουγκός.

Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμήσεις Κόψε τη γλώσσα σου.

 

Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου

ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου,

γιατί νομίζω πως θα  ’ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω

και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω

και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,

με έναν ψίθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λέει:

ΜΙΛΑ!....

 

Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι σαν την Τούγτσε, θα δίνουν αξία στη μίζερη ζωή που ζούμε!

Καλό ταξίδι Τούγτσε!

Καλό ταξίδι κορίτσι μας!